Koku, koku alma duyusu ile hissedilen insanlar ve hayvanlar tarafından genellikle çok düşük değerde sayılabilecek konsantrasyonda olan bir ya da birden fazla kimyasal maddelerden her biridir. Kokuların esas görülüş şekilleri burnumuza gelen hem hoş kokular hem de hoş olmayan kokular şeklinde adlandırılır. Bazı zamanlarda parfümlerden bahsetmek için kullanılan fragrens aroma terimlerinde ve genellikle gıda endüstrisinde hoş kokuları tanımlamak için kullanılır. Sıcak havalarda koku soğuk havalarda algılanan kokuya göre daha yoğun hissedilir. Aksine pis koku, kötü koku, ufunet ve tütme terimleri içinde kullanılmaktadır. Kokular Aristo'dan beri çeşitli sınıflandırmalara ayrılmıştır. Kimi zaman ise maddelerin duyularla algılanabilen uçucu kısımları olarak da bilinir. Bu dönemlerde kullanılan genel sınıflandırma keskin, çürük, nane, misk, çiçek, kafur ve eter olarak ayrılabilir. Bunların yanı sıra halk arasında ise kokunun yoğunluğu kokusuz, çok zayıf ya da koku eşiği, zayıf, belirgin, kuvvetli, çok kuvvetli, dayanılmaz olarak sınıflandırılabilir. Koku hissi genellikle olfaktör reseptörlerin kullanılabilir konsantrasyonuna dayanmaktadır. En geniş koku aralığı organik bileşiklerden oluşmaktadır. Koku algılaması temel bir histir. Bu his insana zevk verir. Bir insan 10.000'in üzerinde koku molekülünü birbirinden ayırt edebilir. Koku alma sistemi beynimizde yer aldığından koku alma duyusu ruhsal durum, hafıza, stres ve konsantrasyon ile yakından ilişki içerisindedir. Koku işleminin önemli bir özelliği de anıları canlandırmasıdır. Bazen burnunuza bir koku gelir ve oku sizi anlık alıp eskide yaşadığınız ya da daha önceden algıladığınız yerin aklınıza gelmesi ile sizi geçmişinize götürebilir.